تو در اوج بی خیالی          فارغ از رنج و ملالی

نمی بینی قلب عاشق             داره  با تو شور و حالی

نمی ده ناز نگاهت                   به من خسته مجالی

تا بشینم در کنارت           حتی دیده قاب خالی...

نیمه  شب ها هستی            روزها کمی و کاستی

در روزهای نبودنت موج صبوری و بی وفایی خویش را

آشکارا فریاد می زد گویی در التماسهایش یه جوری

فراموشی را به خانه اش دعوت می کرد....

وای نمی دانم؟؟؟؟